“Ben insanlara yaşamak için ümit, kuvvet ve neşe veren yazılardan hoşlanırım. İnsanları yoğunmuş mutfak paçavrasına çeviren ve ye’se düşüren yazılardan hoşlanmam. Zaten tam bir refâh içinde, huzur içinde yaşamıyoruz. Bir de karanlık, kötü şeylerden bahsederlerse bize, onları okursak... Bu, insanları bir havana koyup ezmeğe benzer... Halbuki insanların içinde bir umut olmalı... Yaşama umudu, neş’e vermeli insana okudukları.”

Memduh Şevket Esendal

Arzusu, izleyicilere ilham veren, adaleti ve iyileşmeyi teşvik eden veya dünyadaki hayal gücünü ve merak duygusunu genişleten hikayeler anlatmanın bir parçası olmaktır.

Burayı bir nefrethaneye çevirmek istemiyorum. Haberlerde, günlük muhabbetlerde yeteri kadar nefret var. Ben de nefret rezervine rafine olmak istemiyorum. Yazmak istediğim o kadar çok konu var ki, o konulardaki duygularım oldukça kötü, niyetim yazmaya elvermiyor. En iyisi böyle iyi. Küresel sevgi rezervine katkımın olması temennisiyle. Sevgiyle, neş'eyle, muhabbetle, nezaketle kalın. Bu konudaki fikirlerinizi aşağıdaki e-posta adresime yazmaktan çekinmeyin. Fikirler kıymetlidir.