Ben bu ülkeyi her türlü olumsuz şartlarına rağmen çok seviyorum. Bizim insanımız gibi hâlden anlayan, gönülden konuşan, bilmediğini bariz bir şekilde belli eden, yürekten konuşan başka bir millet var mı bilmiyorum. Bizim yazarlarımız, bizim ediplerimiz, bizim ozanlarımız, bizim ünlülerimiz, bizim muhalefetetimiz bile başka. Hepsini ayrı ayrı seviyorum. Geleneksel aile yapıs, abi kardeş ilişkisi, kayınbaba kaynana ilişkisi bizdeki kadar güzel, öz ve özel...
Ancak aynı oranda siyasetçilerden, bölücülük ve ayrımcılık yapan; kişi, kurum ve kuruluşlardan nefret ediyorum. Birliği amaçlamayan, dirliği amaçlamayan sürekli kendine prim toplayan insan zümresinden bi' o kadar nefret ediyorum.
Seviyorum ulan bu memlekti ve dahi bu memletten olan her şeyi. Başka bir milletin devletin vatandaşı olsaydım kıskanırdım. Hatta böyle bir devlete sevgimden dolayı düşman olurdum, o derece yani. Yani batıda ne buluyorlar hiç anlamıyorum, anlamak da istemiyorum. Bizim gibi bir öz kültürümüz, birliğimiz beraberliğimiz varken başkasına meyletmek niyedir. Mevlana Celaleddin Rumi ne güzel söylemiş:
Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun, etme.
Başka bir yar, başka bir dosta meylediyorsun, etme.
Sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı?
Hangi hasta gönüllüyü kastediyorsun, etme.
Çalma bizi, bizden bizi, gitme o ellere doğru.
Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun, etme.
